હાદસે કુછ જિંદગી મેં, ઐસે હો ગયે, હમ સમંદર સે ભી, ગહરે હો ગયે

હાદસે કુછ જિંદગી મેં, ઐસે હો ગયે, હમ સમંદર સે ભી, ગહરે હો ગયે

કામરુ દેશની રાજકુંવરી જેવી નક્ષત્રા બાવીસ વર્ષની થઇ ત્યાં તો આખી પુરુષજાતિ એની પાછળ પાગલ થવા માંડી. એ જ્યારે જન્મી હતી ત્યારે જ નર્સે ભવિષ્યવાણી કરતાં કહ્યું હતું, ‘નિશાબહેન, તમારી દીકરી મોટી થઇને મિસ વર્લ્ડ બનશે. એને બ્યુટી કોન્ટેસ્ટમાં ભાગ લેવા મોકલજો.’
એને જ્યારે જુનિયર કે.જી. માં મૂકી ત્યારે એની સાથેના ટેણિયાઓ જેમને ચડ્ડી પહેરતાં નહોતું આવડતું એ બધાંને સીટી મારતા આવડી ગયું હતું.
એ જ્યારે હાઇસ્કૂલમાં પહોંચી ત્યારે એક દિવસ એની ક્લાસ ટીચરે નિશાબહેનને બોલાવીને કહ્યું હતું, ‘તમે નક્ષત્રાની મમ્મી છો ને? મારી એક સલાહ માનશો?’

નિશાબહેને ડરતાં ડરતાં પૂછ્યું હતું ‘શું?’
‘તમારી દીકરીને અહીંથી ઉઠાવીને બીજી કોઇ સ્કૂલમાં એડમિશન અપાવી દો ને! એવી સ્કૂલમાં જ્યાં માત્ર ગર્લ્સ જ હોય. અહીં કો-એજ્યુકેશન છે. મારા ક્લાસના છોકરાઓ તમારી દીકરીનાં રૂપની પાછળ પાગલ થઇને ભણવામાં ધ્યાન જ નથી આપતા. આખો દિવસ કવિતાઓ જ લખ્યા કરે છે.’
પૃથ્વીના પ્રારંભથી આવો સિલસિલો ચાલતો આવે છે. ‘મૈં કહીં કવિ ના બન જાઉં... તેરે પ્યાર મેં કવિતા..!’

એ દિવસે નક્ષત્રાની મમ્મીને ખબર પડી ગઇ કે એમની દીકરી જરૂર વધારે ખૂબસૂરત છે. સુંદર તો એમને લાગતી જ હતી, પણ હવે ચિંતાજનક હદે સુંદર લાગવા માંડી હતી.
કૉલેજમાં પહોંચી ત્યારે ખુદ નક્ષત્રાને પણ સમજાઇ ગયું કે એ સ્ત્રીનાં રૂપમાં હરતી-ફરતી, શ્વાસ લેતી, જીવતી-જાગતી સ્વર્ગલોકની અપ્સરા છે. સર્જનહારે એને નવરાશથી ઘડીને પૃથ્વી પર મોકલી આપી છે અને એ વખતે એના કાનમાં ફૂંક મારી હશે- ‘નક્ષત્રા! યુ કિલ ધેમ ઑલ એન્ડ કમ બેક એલોન! તને હું પૃથ્વી પરના તમામ પુરુષોની કત્લેઆમ કરવા માટે જ નીચે મોકલું છું. સફળતા પામીને જ પાછી આવજે!’
ખરેખર આવું જ બન્યું હોય એ પ્રમાણે નક્ષત્રાએ કૉલેજમાં યુવાનોની છાતીમાં કામનાનું કાતિલ વલોણું ઘુમાવવાનું શરૂ કરી દીધું.

ત્રણ વર્ષમાં 40 યુવાનોએ નક્ષત્રાનાં ચંપલનો માર ખાધો અને ત્રીસ જણાએ ‘ટીક ટ્વેન્ટી’ની બાટલીઓ ગટગટાવી લીધી. જોકે આ પુરુષજાત જબરી તો કહેવાય જ! કારણ કે આ બધા બચી ગયા; માર ખાનારા પણ અને ઝેર પીનારા પણ. પણ પદમણી કોઇના હાથમાં ન આવી. હવે આખી કૉલેજમાં સૌથી વધુ પુછાતો પ્રશ્ન આ હતો: ‘આ વિશ્વસુંદરીને કેવો પુરુષ ગમે છે? એ કોને પોતાના જીવનસાથી તરીકે પસંદ કરશે?’
આવા સવાલોનો જવાબ બીજા કોઇની પાસે હોય કે ન હોય પણ સ્વયં નક્ષત્રા પાસે તો હતો જ. નક્ષત્રાના દિમાગમાં એના ભવિષ્યનો નકશો સ્પષ્ટ રીતે અંકાયેલો હતો. એને પોતાનાં અકાટ્ય આકર્ષણ વિષે જાણ થઇ ચૂકી હતી. એ ખુદના રૂપ-ખજાના વિશે સભાન થઇ ચૂકી હતી. એ એક એવા મિડલ ક્લાસ પરિવારમાંથી આવતી હતી જ્યાં એને મૉડલિંગ, ટી.વી., ફિલ્મ અથવા બ્યુટી કૉન્ટેસ્ટમાં ભાગ લેવા જવા માટેની પરમિશન ક્યારેય મળવાની ન હતી.

એની મમ્મી લગભગ દિવસમાં દસવાર નક્ષત્રાનાં પપ્પાને એકની એક વાત કહ્યા કરતી હતી, ‘આ છોકરીનું રૂપ હવે ચિંતાજનક નહીં પણ ભયજનક બનતું જાય છે. એની સાથે કંઇક અજુગતું થઇ જાય તે પહેલાં એને ખીલે બાંધી દો. કોઇ સારો વર શોધી કાઢો.’
પણ લાખ ટકાનો સવાલ આ જ હતો કે નક્ષત્રાને માટે સારો વર ક્યાંથી શોધવો?

નક્ષત્રાએ પોતે જ ભાવિ જીવનસાથી માટે કેટલીક યોગ્યતાઓ વિચારી રાખી હતી. એ હેન્ડસમ તો હોવો જ જોઇએ. એ પ્રાથમિક પાત્રતા હતી. હીરાના દાગીનાને ગંદા ચીંથરામાં તો ન જ લપેટી રખાય.
નક્ષત્રાની બીજી શરત હતી કે મુરતિયો ધનવાન હોવો જોઇએ. લગ્ન કરીને વન હોલ-બેડરૂમવાળા ભાડાના ફ્લેટમાં રહીને દસ-વીસ વર્ષ સંઘર્ષમાં ગુજારીને પછી પરસેવાના પાયા પર રચાયેલા મિડલ ક્લાસ ‘સુખ’માં એને રતીભાર પણ રસ ન હતો. જો એવું જ કરવાનું હોય તો પછી આટલાં સૌંદર્યનો અર્થ શો હતો? માટે એના ભાવિ પતિ પાસે આરંભથી જ બંગલો, નોકર-ચાકર, ગાડીઓ, સોના-રૂપાની છાકમછોળ અને રણકાર મારતાં બેન્ક એકાઉન્ટ્સ હોવાં જ જોઇએ. નક્ષત્રા રાજરાણી બનવા માટે સર્જાઇ હતી, દાસી બનવા માટે નહીં.

નક્ષત્રાની ત્રીજી શરત હતી કે એનો પતિ વ્યક્તિ તરીકે ઉત્તમ હોવો જોઇએ. એની ‘સેન્સ ઑફ હ્યુમર’ શ્રેષ્ઠ હોવી જોઇએ. એ જિંદગીભર પત્નીને હસાવતો રહેવો જોઇએ. વળી એની પાસે હૃદયની વિશાળતા હોવી જોઇએ. એણે નક્ષત્રાને અઢળક પ્રેમ કરવો પડે જ. એ ઉદાર હોવો જોઇએ. નક્ષત્રા માટે પાણીની જેમ પૈસા ખર્ચે તેવો. ટૂંકમાં નક્ષત્રાને ચાર-પાંચ પતિઓનો સરવાળો એક જ પુરુષમાં જોઇતો હતો. આઇ.ક્યુ.માં આઇન્સ્ટાઇન, આવકમાં અંબાણી, રમૂજવૃત્તિમાં આર.કે.લક્ષ્મણ, રોમાન્સમાં રોમિયો અને પૈસા ઉડાવવામાં શાહજહાં!

આવો એક યુવાન મળી ગયો. નિતાંત કૉલેજમાં એનાથી બે વર્ષ સિનિયર હતો. જ્યારે નક્ષત્રા હજુ તો છેલ્લા વર્ષમાં ભણતી હતી ત્યારે નિતાંત ગ્રેજ્યુએશન પૂરું કરીને બાપના બિઝનેસમાં જોડાઇ ગયો હતો. પણ કૉલેજને ‘બાય-બાય’ કરતાં પહેલાં એણે બગીચાનું શ્રેષ્ઠ, મઘમઘતું પુષ્પ જોઇ લીધું હતું. નક્ષત્રાનું રૂપ એને યાદ રહી ગયું હતું. એના અંગત મિત્રો સમક્ષ એ અવાર-નવાર આ વાત કહેતો પણ હતો- ‘જો હું પરણીશ તો નક્ષત્રાની સાથે જ.

મને ખબર છે કે એની પસંદગીના માપદંડો બહુ ઊંચા ને અઘરા છે. પણ મારી પાસે સમય છે. એ લગ્નને યોગ્ય ઉંમરે પહોંચે ત્યાં સુધીમાં હું એના તમામ માપદંડો સર કરી બતાવીશ.’ ખરેખર એણે એવું કરી બતાવ્યું. નક્ષત્રા બાવીસની થઇ ત્યાં સુધીમાં તો નિતાંત રંગવાલાનું નામ બજારમાં જામી ચૂક્યું હતું. નિતાંતના પિતા અને દાદા પણ રંગના બિઝનેસમાં હતા, પણ સિત્તેર વર્ષથી ચાલ્યો આવતો એમનો બિઝનેસ હજુ વાર્ષિક એંશી લાખનું ટર્નઓવર જ આંબી શક્યો હતો; નિતાંતે આ ટર્નઓવર આઠ કરોડના આંકડા સુધી પહોંચાડી દીધું.

જે દિવસે નિતાંતે નક્ષત્રાને પહેલી વાર પ્રપોઝ કર્યું ત્યારે એણે પોતાનું પ્રોગ્રેસ કાર્ડ રજૂ કરી દીધું. નક્ષત્રાની આંખો પહોળી થઇ ગઇ. નિતાંતે ઉમેર્યું, ‘એમાં આટલા બધા ખુશ થઇ જવાની જરૂર નથી. આઠ કરોડ એ મારો વર્તમાન છે ભવિષ્ય નહીં.’‘તો ભવિષ્ય શું હશે?’
‘અઢાર કરોડ! અથવા અઢારસો કરોડ! સ્કાય ઇઝ ધ લિમિટ ફોર મી. મારા શબ્દકોશમાં ‘સંતોષ’ જેવો શબ્દ નથી. હું જીવનભર એક જ જગ્યા પર ઊભો નહીં રહી શકું.’
‘આટલી બધી મહેનત કરવાનું કોઇ કારણ?’

‘મારી ભાવિ પત્ની અને અમારાં બાળકો. હું મારી પત્નીને કપડાં, ઘરેણાં અને બીજી કીમતી ચીજવસ્તુઓથી લાદી દેવા માગું છું. અને હું માનું છું કે સાચું સુખ માત્ર ધનના ઢગલામાંથી જ આવે છે.’
નક્ષત્રાના બત્રીસે કોઠે દીવા પ્રગટી ઊઠ્યા. એના તમામ માપદંડોમાં આ યુવાન પાર ઊતરતો હતો. એ હેન્ડસમ હતો, સ્માર્ટ હતો, એના ચહેરા પર સતત એક એવું સ્મિત રમતું રહેતું હતું જે બેક્ટેરિયા જેવું ચેપી હતું. ધનવાન હતો અને વધારે ધનવાન બનવાની દિશામાં ગતિ કરી રહ્યો હતો. નક્ષત્રાએ પળવારના વિલંબ વિના પ્રસ્તાવ સ્વીકારી લીધો.

એક ગણતરીપૂર્વકના પ્રવાસની શુભ શરૂઆત થઇ ગઇ. નિતાંત સાથે લગ્ન કરીને નક્ષત્રા ખૂબ જ ખુશ હતી.
એની બહેનપણીઓ એને પૂછતી હતી, ‘ફાવે છે ને તારા વર સાથે?’
‘અરે, વાત જ ન કરો! નિતાંત મને હથેળીમાં સાચવે છે. આટલા સુખની તો મેં સપનામાં યે કલ્પના નહોતી કરી. વિશાળ બંગલો! નાનાં નાનાં કામ માટે અલાયદા રૂમ્સ. ઘરમાં દસ-બાર જેટલા નોકર-ચાકરો. ગાડીઓની લંગાર. રૂપિયા ખર્ચવાની કોઇ મર્યાદા જ નહીં. આવો પતિ કોને મળે!’ નક્ષત્રા જવાબ આપતાં આપતાં ઝૂમી ઊઠતી હતી. છ-બાર મહિના તો હવાની લહેરખીની જેમ વહી ગયા. ધીમે ધીમે આસમાનમાં ઊડતી જિંદગી વાસ્તવિકતાની ધરતીને સ્પર્શવા માંડી.

‘હની! આજે તારે ઘરે આવતાં કેમ મોડું થઇ ગયું?’
‘ઑફિસમાં મિટિંગ હતી. બહુ લાંબી ચાલી.’
‘પણ આજે આપણે મૂવિ જોવા જવાનું હતું. ભૂલી ગયો?’

‘ના, યાદ હતું. પણ બિઝનેસની મિટિંગ એ વાંદરાછાપ હીરોની મૂવિ કરતાં વધારે ઇમ્પોર્ટન્ટ હતી. તને જ્યારે પણ કોઇ ફિલ્મ જોવા જવાની ઇચ્છા થાય ત્યારે તારે કોઇ બહેનપણીની સાથે જઇ આવવું. મારી કંપનીની આશા નહીં રાખવી. ચાલ, જમવાનું પીરસ! ભૂખ લાગી છે.’
શરૂઆતના દિવસોમાં આ સંવાદ શાંતિથી ભજવાતા હતા, પછી અવાજનું ટેમ્પરેચર વધતું ગયું. એક દિવસ નક્ષત્રાએ ફરિયાદના સૂરમાં કહી દીધું, ‘આજકાલ તારી પાસે બીજાં બધાં કામો માટે સમય હોય છે; માત્ર મારા માટે જ નથી હોતો.’

‘તું સમજતી કેમ નથી? હું દિવસ-રાત કામ કરું છું એ બિઝનેસના વિકાસ માટે કરું છું. આ વર્ષે મારો ટાર્ગેટ ત્રીસ ટકા જેટલા ટર્નઓવરના વધારાનો છે. એ રૂપિયા મારે કોના માટે વાપરવાના છે? હું તને સોના, ચાંદી, હીરા, મોતીથી લાદી દેવા માગું છું....’
નક્ષત્રાનું તન તો સુખનાં સાધનોથી લદાતું ગયું, પણ એનું મન ધીમે ધીમે મુરઝાતું રહ્યું. એના પતિ પાસે બધું હતું, પણ નક્ષત્રા માટેનો સમય ન હતો. હદ તો ત્યારે થઇ ગઇ જ્યારે લગ્નજીવનનાં ત્રણ-ત્રણ વર્ષ પછી પણ એની કૂખ હજુ ખાલી જ હતી. ડૉક્ટરે બંનેના રિપોર્ટ્સ કરાવ્યા પછી આવું કહ્યું હતું, ‘નક્ષત્રા, તમારા બધા જ રિપોર્ટ્સ નોર્મલ આવ્યા છે. મને લાગે છે કે મહિનામાં જ બે-ત્રણ દિવસ તમારે પતિ-પત્ની એ....’

‘યુ આર રાઇટ, ડૉક્ટર! એ ખૂબ જ થાકેલા હોય છે. પથારીમાં પડતાંની સાથે જ નસકોરાં બોલાવવા માંડે છે. એમનો રસ માત્ર બિઝનેસનું ટર્નઓવર વધારવામાં જ છે, ફેમિલીના વધારામાં નથી.’
ધીમે-ધીમે નક્ષત્રા મોબાઇલ ફોનમાં વ્યસ્ત રહેવા લાગી. સોશિયલ મીડિયા પર આખો દિવસ એક્ટિવ રહેવા માંડી. એમાં એને ઘણા નવા મિત્રો મળી ગયા. જોક્સ, ચેટિંગ, મેસેજિસની આપ-લેમાં સમય મૌજથી પસાર થવા લાગ્યો. એમાં એક સાવ નવરો પણ મોજીલો યુવાન મળી ગયો.

લતેશ રોમેન્ટિક હતો, હેન્ડસમ અને સ્માર્ટ હતો, એની સેન્સ ઑફ હ્યુમર ખૂબ સારી હતી, એ બધી રીતે નિતાંતની સમકક્ષ હતો. બે પુરુષો વચ્ચે માત્ર બે જ વાતોનો ફરક હતો. નિતાંત પાસે ધન હતું પણ પત્ની માટે આપવાનો સમય ન હતો. લતેશ પાસે પૈસો ન હતો, પણ પ્રેમિકાને ખુશ રાખવા માટે સમય જ સમય હતો.
હવે ત્રણેય પાત્રો ખુશ છે!!